عشق به شکل پروازپرنده ست عشق خواب یه آهوی رمنده ست من زائری تشنه زیر باران عشق چشمه آبی،اماکشنده ست من میمیرم از این آب مسموم امااونکه مرده از عشق تاقیامت هرلحظه زنده ست من میمیرم از این آب مسموم مرگ عاشق عین بودن اوج پرواز پرنده ست توکه معنای عشقی به من معنا بده ای یار دروغ این صدارابه گورقصه ها بسپار صداکن اسمموازعمق شب ازلب به دیوار برای زنده بودن دلیل آخرینم باش منم من بدرفریاد،خاک خوب سرزمینم باش طلوع صادق عصیان من بیداریم باش عشق گذشتن ازمرزوجوده مرگ آغازراه قصه بوده من راهی شدم نگو که زوده اون کسی که سرسپرده مثل ما عاشق نبوده من راهی شدم نگو که زوده اما اونکه عاشقونه جون سپرده هرگز نمرده
اگه یه زمانی انفاقی که نباید بیفته افتادمن به احترام خودش وبه احترام عشقمون هیچی نمی گم چون من می خوام که اون خوشبخت باشه چه با من چه با هر کس دیگه ای (باوجود اینکه سخته امامن این کارو میکنم )
دیشب کلی حرف زدیم ناراحت شدیم، خندیدیم، گریه کرد، سوختم، امیدوارشدم،وبهش ایمان اوردم وقول دادم به خودم وخودش که هیچ موقع تنهاش نزام حتی اگه تو این راه من......
من حالادارم معنیه عشقو متوجه میشم نمی دونم چرااصلا چی شد که من اینطوری عاشقش شدم واینطوردوسش دارم من تازه معنیه عشق ودوست داشتنو متوجه میشم من که اصلا عشقو قبول نداشتم نمی دونم یه دفعه چی شد...همه چی تواین مدت کوتاه پیش اومدحالادیگه زندگیمو در با اون بودن میبینم احساس میکنم که اون نباشه منم نیستم نه اصلانمی خوام اینطور باشه اون باید کنار من بمونه،خدایا من عاجزانه ازت کمک میخوام ومیخوام که منو تنها نزاری چون اصلا ظرفییتشو ندارم کمکم کن....!!!
الان که من اینارو می نویسم ساعت 9:25 صبح روزه شنبه15دی86است ویه بغض بزرگ گلو فشار میده دوست دارم بشینم گریه کنم شاید آروم شدم اماحیف که نمیشه!
حالادیگه توروداشتن خیاله دل اسیرآرزوهای محاله غبارپشت شیشه میگه رفتی ولی هنوزدلم باورنداره حالاراه تودوره دله من چه صبوره کاشکی بودی ومیدیدی زندگیم چه سوت وکوره آسمون از غم دوریت حالاروزوشب می باره دیگه توذهن خیابون من وتنهاجا می زاره خاطره مثل یه پیچک می پیچده روتنه خستم دیگه حرفی ندارم دل به خلوته توبستم